Wielki Post Wielka Muzyka

Orkiestra Filharmonii Opolskiej

Chór Filharmonii Krakowskiej

Piotr Piwko – przygotowanie chóru

Alina Adamski – sopran

Gosha Kowalinska – mezzosopran

Przemysław Borys – tenor

Volodymyr Tyshkov – bas

Przemysław Neumann – dyrygent

W programie:

Antonín Dvořák – Stabat Mater op. 58 (90’)

Szanowni Melomani,

z przyczyn niezależnych od Filharmonii Opolskiej nastąpiła zmiana solisty. Zamiast Łukasza Załęskiego wystąpi Przemysław Borys.

Nie ma takich słów, które są w stanie opisać żal przeszywający serce matki patrzącej na śmierć swojego dziecka. Być może bardziej przemawia obraz: Maryja – Matka stoi pod krzyżem i na ciele Syna widzi ślady nieludzkich tortur, a w jego oczach bezbrzeżne cierpnie. Ciężko opadające powieki, niczym kurtyna, ogłaszają koniec. Biblijny obraz Maryi trwającej przy Chrystusie na Golgocie stał się inspiracją dla niezliczonych twórców, którzy dłutem, pędzlem, piórem czy też dźwiękiem starali się przekazać osobiste wyobrażenie tej historii. Stabat Mater dolorosa to jedna ze średniowiecznych sekwencji liturgicznych Kościoła Katolickiego; będą to również pierwsze słowa, które (poprzedzone instrumentalnym wstępem) zaintonuje chór podczas stanowiącego już w Filharmonii Opolskiej tradycję koncertu Wielki Post – Wielka Muzyka. Owe pierwsze słowa powierzył tenorom Antonin Dvořák – zamysł i pierwsze szkice jego Stabat Mater powstały na skutek dramatycznych wydarzeń z własnego życia: w 1876 roku stracił córkę, a rok później w przeciągu zaledwie trzech tygodni zmarło dwoje pozostałych dzieci Dvořáków. Niejako utożsamiając się z Maryją, autor Symfonii Z Nowego Świata stworzył wybitne oratorium, które w dziesięciu (zróżnicowanych pod względem tonacji i dynamiki) częściach pochyla się nad kolejnymi zwrotkami sekwencji. Linie melodyczne pierwszej i ostatniej części posiadają wspólne motywy i stanowią ramę kompozycji, okalając bogate w twórcze koncepcje fragmenty partytury wokalnej. Dvořák operuje także różnorodnym aparatem wykonawczym, od jednego głosu solowego przez zespołowe kombinacje, głos solowy z chórem po sam chór. Podczas gdy dziewięć części utrzymane jest w wolnym tempie i odzwierciedla cierpienie Maryi we współczującej medytacji, szybsza część końcowa przedstawia wizję raju.

fot. fotomeg.ch

Alina Adamski – sopran

Alina Adamski pochodzi z Górnego Śląska. Uzyskała tytuł doktora na Akademii Muzycznej w Łodzi. W sezonie 2019/2020 wystąpiła w Oper Frankfurt w roli Gildy (Rigoletto), wraz z Vladimirem Jurowskim oraz London Philarmonic Orchestra w roli Waldvogel (Siegfried) oraz w tej samej roli w Oper Leipzig, w Staatsoper Stuttart jako Frau Silberklang w aranżacji opery Der Schauspieldirektor (przeniesionej z Salzburga), w Filharmonii Opolskiej jako Kapłanka (Aida) oraz w Opernhaus Zürich jako Sopran I w utworze Helmuta Lachenmanna Das Mädchen mit den Schwefelhölzern, która to produkcja (wykonana jako balet) otrzymała tytuł „Produkcji roku” według krytyków. W latach 2017-2019 była członkiem Międzynarodowego Studia Operowego w Zurychu, gdzie wystąpiła m.in. jako: Atala (Häuptling Abendwind), Sandrina (La finta giardiniera), Maria Bellacanta (Hexe Hillary geht in die Oper), Rumpelwicht (Ronja Räubertochter), Amanda (Le Grand Macabre) i wzięła udział w światowej prapremierze Last Call skomponowanego przez szwajcarskiego kompozytora Michaeal Pelzla. W 2018 roku była uczestniczką Internationale Meistersinger Akademie w Neumarkcie, gdzie pracowała z takimi osobowościami, jak: Edith Wiens, Tobias Truniger, Craig Terry, Malcolm Martineau. W 2017 brała udział w Young Singers Project w ramach Salzburger Festpiele, gdzie wystąpiła w operze dla dzieci Der Schauspieldirektor (Henrik Albrecht na motywach oper W. A. Mozarta i A. Salieriego) w roli Frau Silberklang. W 2014 roku zadebiutowała z powodzeniem w Teatrze Wielkim w Łodzi w partii Rozyny w op. Cyrulik Sewilski G. Rossiniego, a także w Operze i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku jako Arsena w Baronie Cygańskim J. Straussa. W tym samym roku została uczestniczką programu szkolenia młodych talentów w Akademii Operowej przy Teatrze Wielkim Operze Narodowej w Warszawie, prowadzonego m.in. przez prof. Izabelę Kłosińską, Eytana Pessena, Matthiasa Rexrotha. W roku 2013 była stypendystką programu Erasmus, w ramach którego studiowała we Włoszech, w Conservatorio di Musica F. Venezze w Rovigo (kl. prof. Luisy Giannini). Podczas studiów aktywnie uczestniczyła w wielu kursach wokalnych prowadzonych m. in. przez Ewę Biegas, Bogdana Makala, Udo Rheinemanna, Brendy Hurley, Doris Yarick-Cross, Richarda Crossa i Neila Shicoffa. Prowadziła też działalność koncertową w Europie.

W dotychczasowej działalności artystycznej współpracowała z wieloma (oprócz w. wymienionych: Brenda Hurley, Thomas Barthel, Adrian Kelly, Michelle Wegwart, Hedwig Fassbender, Dmitry Vdovin, Alfredo Abbati, Alessandro Misciasci) osobowościami muzycznymi oraz uczestniczyła z bardzo dobrym rezultatem w kilku organizowanych w Polsce konkursach wokalnych. W 2019  została finalistką X Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Stanisława Moniuszki i otrzymała nagrodę Polskiego Wydawnictwa Muzycznego za najpiękniejsze wykonanie pieśni polskiej XX/XXI wieku. W 2016 roku otrzymała nagrodę specjalną – kontrakt na rolę w Teatrze Królewskim w Madrycie (Teatro Real Madrid) w Hiszpanii oraz nagrodę za najlepsze wykonanie arii niemieckiego kompozytora w czwartej edycji prestiżowego konkursu International Voice Competition „Le Grand Prix de l’Opera”.  Jest Laureatką I Nagrody Turnieju Kameralnego organizowanego przez Akademię Muzyczną w Bydgoszczy (2015 r.), Laureatką I Nagrody Konkursu ARTNOBLE w Żyrardowie organizowanym dla wyróżniających się osobowości twórczych z publicznych Uczelni Artystycznych za najlepsze prace dyplomowe w Kategorii Muzyka i Plastyka oraz Laureatką I Nagrody i 7 Nagród specjalnych V Konkursu Wokalnego im. Ignacego Jana Paderewskiego w Bydgoszczy (2015 r.). Otrzymała nagrodę Primus in artibus dla najlepszego absolwenta Akademii Muzycznej w Łodzi w roku akademickim 2014/2015, Laureatką I Nagrody Konkursu Wokalnego Bursztynowa Struna we Włocławku (2014 r.). Oprócz działalności artystycznej zajmuje się także działalnością organizacyjną. W 2015 r. zorganizowała w Łodzi Międzynarodowe Warsztaty Wokalno-Sceniczne Opera Connecting People.

Do jej najważniejszych koncertów zaliczyć możemy: Preludium Przedpremierowe U Donizettiego (wraz z Tobiasem Kochem) w Teatrze Wielkim Operze Narodowej w Warszawie (2014), Gala Sylwestrowa w Teatrze Wielkim Operze Narodowej w Warszawie (2016), występ podczas sesji Enfoques Le coq d’or w Teatrze Real w Madrycie (2017), koncert finałowy w ramach Young Singers Project/Salzburger Festspiele (2017), Leading opera voices of the world w Teatro Bolshoi w Moskwie (2017). W 2019 roku wystąpiła u boku Anny Netrebko i Anity Rachvelishvili w Adrianie Lecouvreur podczas Festiwalu w Salzburgu.

W sezonie 2020/2021 Alinę Adamski usłyszeć można m.in. wraz z London Philharmonic Orchestra w tetralogii Wagnera, Oper Frankfurt w Uprowadzeniu z Seraju (Konstanze), wraz z Filharmonie Salzburg w 9. Symfonii Beethovena.

Ankieta

Moje ulubione miejsce na ziemi to

Góry. Gdziekolwiek, byle czuć, że są większe rzeczy od nas samych.

Gdybym nie była muzykiem, pewnie byłabym

Inżynierem. Zaprzestałam studiów na Politechnice Łódzkiej. Gdyby nie muzyka, byłabym technolożką żywności.

Za największy sukces artystyczny uważam

Jednym z większych sukcesów jest debiut w roli Gildy w Oper Frakfurt (przygotowania na scenie trwały zaledwie trzy dni!) i pierwsze kroki w Verdim.

Człowiek, którego podziwiam

Richard Strauss, tytan pracy, który potrafił połączyć życie rodzinne z bogatym życiem zawodowym.

Co lubię czytać

Ostatnio pozycje do doktoratu – książki muzykologiczne i biograficzne. Okryłam też książkę Rafała Ohme z dziedziny psychologii – „Emo Sapiens”.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna

Edward Elgar – Variation IX (Adagio) Nimrod (Variations on an Original Theme, Op. 36).

fot. Karpati & Zarewic

Gosha Kowalinska – mezzosopran

Urodzona w Poznaniu, przygodę z muzyką rozpoczyna od nauki gry na pianinie oraz śpiewaniu w chórze Poznańskie Skowronki. Przeprowadza się do Francji, gdzie pokonuje kolejne etapy swojej edukacji muzyczno-teatralnej. Po ukończeniu liceum, studiuje reżyserię dźwięku i jednocześnie zaczyna kształcić swój głos w Konserwatorium w Paryżu. Absolwentka z wyróżnieniem studiów wokalnych w Ecole Normale de Musique de Paris, swoje zamiłowania aktorskie rozwija również w szkole sztuk teatralnych Ecole Claude Mathieu, gdzie uzyskuje dyplom aktorski. Karierę rozpoczęła i rozwija głównie za granicą, ale od kilku lat gości również na polskich scenach operowych.

Artystka uczestniczyła w wielu klasach mistrzowskich i doskonaliła swoje umiejętności pod kierunkiem takich pedagogów jak Gabriella Ravazzi, Bill Schuman, Fiorenza Cossotto, Viorica Cortez, Dariusz Grabowski, Anthony Manoli, Anna Sims, Mary Pinto czy Irina Gavrilovici a śpiewała pod batutą dyrygentów jak Maurizio Arena, Kazuki Yamada, Marco Guidarini, Gianna Fratta, Laurent Petitgirard w prawykonaniu opery Guru jego własnej kompozycji, Stefano Ranzani, Patrick Fournillet, Antini Wit, Jacek Kasprzyk, Tadeusz Kozłowski, Miguel Campos Neto, Michał Klauza, Vasyl Vasylienko, Franck Chastrusse-Colombier, Jan Prochazka, Myron Yusupovych, Jerzy Wołosiuk, Vladimir Kiradjiev, Constantin Ruits, Nicolas Krauze, Frederic Deloche, Gaspard Brecourt, Michel Tardy czy Franck Villard

W 2019 roku zadebiutowała w Warszawskiej Operze Kameralnej jako Maria/Sombra de Maria w spektaklu w reż. Michała Znanieckiego Maria de Buenos Aires, rola dzięki której Artystka otrzymała nagrodę Jana Kiepury jako Najlepsza Śpiewaczka Operowa w Polsce 2021 roku.  W Teatrze Wielkim – Opera Narodowa w Warszawie Gosha zadebiutowała jako Carmen w 2022 roku, rolę którą  kreowała na wielu scenach we Francji ale także w Japonii, Hong Kongu, we Włoszech, Algierii czy w Maroku. Pasjonatka tanga, artystka została zaproszona przez Wiesława Prządkę do nagrania płyty Los pajaros perdidos wraz z Quinteto Tango Nuevo dla wytworni DUX z okazji stulecia śmierci Astora Piazzolli. W sezonie 23–24 Artystkę możemy usłyszeć i zobaczyć na scenie Teatru Wielkiego w Poznaniu w rolach Jadwigi, Maddaleny i Carmen, następnie w Słowackiej Operze Narodowej jako Eboli, w Banskiej Bystrycy (Słowacja) w roli Amneris i na zakończenie sezonu w Requiem Verdiego w Opéra de Massy we Francji.

Jej szeroki repertuar obejmuje, m.in, następujące partie operowe: Carmen – Bizet, Amneris (Aida), Azucena (Il Trovatore), Maddalena (Rigoletto), Fenena (Nabucco), Flora (Traviata), Mrs Quickly (Falstaff), Ulrica (Bal maskowy) – Verdi, Suzuki (Madama Butterfly), Zita (Gianni Schicci), Zia Principessa (Suor Angelica) – Puccini, Santuzza (Cavalleria Rusticana) – Mascagni, Dalila (Samson et Dalila) – Saint Saens, Charlotte (Werther), Dulcinee (Don Quichotte) – Massenet, Helena (La belle Helene), Metella (La vie parisienne) – Offenbach, Mrs Grose (The turn of the screw), Lady Billows (Albert Herring) – Britten; Maria, La Sombra de Maria (Maria de Buenos Aires) – Piazzolla, Marthe (Guru) – Petitgirard. Oratoria: Requiem (Verdi), Stabat Mater (Pergolesi), Requiem i Missa Solemnis (Mozart), Mała Msza Uroczysta i Stabat Mater (Rossini), Stabat Mater (Dvořák). Muzyka symfoniczna: IX Symfonia Beethoven’a, El amor Brujo (Czarodziejska miłość) – Manuel De Falla, Sea Pictures – E. Elgar.

Ankieta

Moje ulubione miejsce na ziemi to

Ramiona ukochanej osoby.

Gdybym nie była muzykiem, pewnie byłabym

Aktorką.

Za największy sukces artystyczny uważam

Każde emocje i oklaski od publiczności.

Człowiek, którego podziwiam

Moja mama.

Co lubię czytać

Zależy od dnia i humoru, literatura piękna, biografie, książki sensacyjne, kryminały, książki rozwojowe, moja ulubiona to Mały Książę Saint-Exupéry.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna

Messa da Requiem G. Verdiego.

fot. Kamila Grela

Przemysław Borys – tenor

Absolwent Wydziału Wokalnego Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu (klasa śpiewu solowego prof. B. Makala) oraz Masterstudium Universität Mozarteum w Salzburgu (klasa prof. E. Wilke). Stypendysta programu Erasmus w Hochschule für Musik w Dreźnie. Absolwent studiów doktoranckich, na Wydziale Wokalnym wrocławskiej Akademii Muzycznej, w klasie prof. B. Makala. Jest zdobywcą wielu prestiżowych nagród (m.in. Grand Prix w III Międzynarodowym Konkursie dla Młodych Śpiewaków w Kownie, Nagroda Specjalna w Konkursie Wokalnym im. J.E. i J. Reszków w Częstochowie, zdobywcą bursztynowej struny na I Festiwalu Włoskiej Muzyki Operowej we Włocławku Belcanto per sempre) oraz finalistą licznych konkursów (m.in. Międzynarodowego Konkursu Wokalnego Martinelli-Pertile Montagnana w Padwie czy Międzynarodowego Konkursu Wokalnego L’Orfeo di Claudio Monteverdi w Weronie). Współpracował ze znakomitymi dyrygentami, koncertując w kraju i za granicą m.in. w Niemczech, Austrii, Holandii, Belgii, Włoszech, Portugalii Rumuniii, Chinach. Współpracuje z wieloma instytucjami kultury takimi jak: Narodowe Forum Muzyki we Wrocławiu, Filharmonie: Gorzowska, Jeleniogórska, Krakowska, Opolska, Rzeszowska, Zabrzańska, Zielonogórska, Polska Filharmonia Kameralna Sopot, zespołami: Aukso, Cappella Cracowinsisi, Zespołem Muzyki Dawnej Diletto, Ricordanza wykonując solowe partie oratoryjne i operowe oraz dokonując nagrań płytowych.  Od 2012 roku lat jako solista współpracuje z Operą i Filharmonii Podlaską występując w następujących produkcjach operowych, operetkowych i musicalowych: G. Bizet Carmen w reż. Beaty Redo-Dobber W.A. Mozart Czarodziejski flet w reż. Jarka Marszewskiego, J. Strauss Zemsta nietoperza w reż. Andrzeja Bubienia G. Verdi Traviata, S. Moniuszko Straszny dwór, Ch. Williamsa Korczak, J. Brocka Skrzypek na dachu w reż. Roberto Skolmowskiego oraz musicalu Upiór w Operze A.L. Webbera w reżyserii Wojciecha Kępczyńskiego.

Ankieta

Moje ulubione miejsce na ziemi to

Hydra.

Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym

Historykiem.

Za największy sukces artystyczny uważam

Grand Prix III Międzynarodowego Konkursu Wokalnego w Kownie, Litwa.

Człowiek, którego podziwiam

Jan Paweł II.

Co lubię czytać

Książki Waldemara Łysiaka.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna

W.A. Mozart – Requiem c-moll KV 626.

fot. Viktor Sachok

Volodymyr Tyshkov – bas

Wśród najważniejszych wydarzeń artystycznych z udziałem Volodymyra Tyshkova w ostatnim czasie należy wymienić debiut na scenie Opera National de Paris w roli Pierwszego Strzelca w operze Chowańszczyzna, wykonanie partii basowej w Missa Pro Pace Wojciecha Kilara dla Polskiej Orkiestry Radiowej, rolę Commendatore w Don Giovannim w Opera di Sassari, koncerty z Teatrem Wielkim w Warszawie i Operą Poznańską oraz rolę Akebara w Parii Stanisława Moniuszki z Filharmonią Berlińską.

Jako członek zespołu Opery Narodowej w Kijowie występuje w takich rolach jak: Don Basilio w Cyruliku sewilskim, Colline w Cyganerii, Sparafucile w Rigoletto, Wielki Inkwizytor w Don Carlosie, Alidoro w Kopciuszku, Oroveso w Normie i inne. Wcześniejsze kreacje obejmują role Oroveso w Normie z Teatro Comunale Mario del Monaco i Teatro Comunale Claudio Abbado, Il Re w Aidzie wystawianej w Danii, Timura w operze Turandot, Wielkiego Inkwizytora w Don Carlosie, partię basową w Requiem Mozarta z Operą Narodową w Kijowie.

Tyshkov jest laureatem drugiej nagrody na Konkursie Moniuszkowskim w 2022 r.; laureatem pierwszej nagrody na 46. Międzynarodowym Konkursie Toti dal Monte Treviso, Włochy w 2016 r.; laureatem drugiej nagrody na Solomia Krushelnytska International Competition of Opera Singers, Lwów, Ukraina w 2019 r. oraz finalistą 4. Éva Marton International Singing Competition. Otrzymane nagrody zapewniły mu debiutancki występ w Operze Astana w Kazachstanie oraz zaowocowały zaproszeniem do występu z Węgierską Filharmonią Narodową i Teatrem Narodowym w Szeged (Węgry).

Ankieta

Moje ulubione miejsce na ziemi to

Kijów!

Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym

Lekarzem.

Za największy sukces artystyczny uważam

Zdobycie nagrody na Konkursie Moniuszkowskim.

Człowiek, którego podziwiam

Ettore Bastianini.

Co lubię czytać

Poezję T. Szewczenki i A. Mickiewicza.

Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna

Opera Paria S. Moniuszki.

fot. A. Golec

Chór Filharmonii Krakowskiej

Chór Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie powstał w 1945 roku. Od 1950 uzyskał status zespołu zawodowego, a poczynając od I nagrody otrzymanej w 1951 roku na I Festiwalu Muzyki Polskiej w Warszawie, zyskiwał coraz większe uznanie artystyczne. Chór ma w swoim repertuarze zarówno utwory oratoryjne, jak i a cappella od XVII wieku do czasów współczesnych. Zespół brał udział w wielu renomowanych festiwalach polskich: Wratislavia Cantans, Warszawska Jesień, Gaude Mater w Częstochowie i zagranicznych: Festival de La Chaise-Dieu, Sagra Musicale Umbra, Maggio Musicale Fiorentino, Holland Festival, Edinburg Festival, Flanders Festival, Biennale in Venice, Festival Gulbenkian de Musica, Festival Internazionale de Baalbeck, Festival van Vlaanderen, Festival de Lyon, Helsingfors Festspel, Festival d’Art Sacré de Paris, Internazionales Brucknerfest Linz, Festival Internazionale di Roma, Festival Europäischer Musik, Eurofestival Religieuze Muziek Maastricht, Tamperen Savel Festival, Uluslararasi Istanbul Festivali, Athens Festival, Festival de Berlioz, Salzburger Festspiele. Przez 11 edycji związany był z Festiwalem Wielkanocnym Ludwiga van Beethovena. Chór towarzyszył wielu orkiestrom zagranicznym, m.in. Wiener Symphoniker, Beethovenhalleorchester Bonn, Orchestre Radiotelevision Belge, Orchestra Sinfonica della Radiotelevisione Italiana di Roma, Orchestra dell’ Accademia Nazionale di Santa Cecilia Roma, Orchestra dell’ Emilia-Romagna „Arturo Toscanini“ Parma, Orchestra Sinfonica Siciliana di Palermo, Stadtkapelle Dresden, Rundfunksinfonieorchester Berlin, Rotterdams Philharmonisch Orkest, Orchestre Philharmonique du Montpelier, Stockholm Philharmonic Orchestra, Limburg Symphonie Orkest Maastricht.

Chór Filharmonii uczestniczył w wielu uroczystościach o randze międzynarodowej, takich jak koncert w Watykanie w 10. rocznicę pontyfikatu Jana Pawła II, w Berlinie w 1990 roku z okazji zjednoczenia Niemiec czy w 1995 roku w Oświęcimiu podczas obchodów 50. rocznicy wyzwolenia obozu koncentracyjnego Auschwitz. W 2004 roku Chór Filharmonii Krakowskiej wraz z Ankara State Polyphonic Choir, London Philharmonic Choir oraz Mendelssohn Choir of Pittsburgh z towarzyszeniem Pittsburgh Symphony Orchestra brał udział w uroczystym koncercie w Watykanie z okazji zjednoczenia trzech kultur (Concert of Reconciliation). 27 kwietnia 2014 Chór Filharmonii uświetnił swoim śpiewem uroczystości kanonizacyjne papieży Jana XXIII oraz Jana Pawła II w Watykanie, zaś 5 maja 2014 wziął udział w specjalnym koncercie pt. Peace through Music ‘In Our Age’ będącym muzycznym hołdem dla postaci kanonizowanych papieży. Koncert w waszyngtońskim Constitution Hall poprowadził Sir Gilbert Levine, nazywany, ze względu na swoją bliską współpracę oraz przyjaźń z Janem Pawłem II „papieskim maestro”.

Oprócz monumentalnych dzieł oratoryjnych, Chór ma w swym repertuarze również opery (Don Giovanni W.A. Mozarta, Dziewica orleańska P. Czajkowskiego, Lohengrin R. Wagnera, Wolny strzelec C.M. Webera, Czarna maska K. Pendereckiego); Peer Gynta E. Griega (muzyka do dramatu H. Ibsena), a także utwory o charakterze popularnym, takie jak Misa criolla A. Ramireza, Liverpool Oratorian P. Mc Cartneya, Requiem A.L. Webbera, Trionfi C. Orffa czy Aleksander Newski S. Prokofiewa.

Chór Filharmonii uczestniczył w dziele popularyzacji muzyki Krzysztofa Pendereckiego, zwłaszcza jego Jutrzni i Pasji wg św. Łukasza, której nagranie uhonorowane zostało Grand Prix du Disque. Do innych znaczących osiągnięć dyskograficznych chóru należą nagrania muzyki Wojciecha Kilara. Płyta z jego Krzesanym, Angelusem oraz Victorią w 1997 roku otrzymała nominację do prestiżowej nagrody Fryderyk. Chór uczestniczył ponadto w nagraniach muzyki filmowej W. Kilara m.in. do Drakuli F. Coppoli oraz Króla ostatnich dni T. Toelle.

Od wielu lat Chór uzyskuje wyrazy uznania publiczności, recenzentów i współpracujących z nim dyrygentów, a zagraniczne tournées zapewniły mu opinię „ambasadora kultury polskiej”.

J. Stawarska

Piotr Piwko – przygotowanie chóru

Absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie (Wydział Edukacji Muzycznej). Jako śpiewak związany był zawodowo z Chórem Polskiego Radia w Krakowie w latach 1998–2013, biorąc między innymi udział w licznych koncertowych prawykonaniach oraz nagraniach archiwalnych i płytowych. Kilkukrotnie przygotowywał wspomniany zespół do koncertów i nagrań, jako jego dyrygent, zrealizował ponadto nagranie ścieżki dźwiękowej do filmu No Man’s Land. W roku 2013 został członkiem Chóru Filharmonii Krakowskiej.

Występował z wokalnymi zespołami kameralnymi, takimi jak Krakowski Chór Kameralny, zespół wokalny Orfeo 5, chór Pro Arte, zespół Anonimus. W latach 2000–2008 był członkiem Męskiego Kwartetu Wokalnego Triplum, zaś w ostatnich latach wchodził w skład Męskiego Zespołu Wokalnego Filharmoników Krakowskich. Regularnie koncertuje również z zespołem Collegium Zieleński oraz z kontynuującym tradycję założonej w 1540 roku Królewskiej Kapeli Rorantystów – wokalnym zespołem męskim Królewscy Rorantyści.

W sezonie artystycznym 2020/2021 w Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie, jako dyrygent prowadził Koncert Chóralny odbywający się w ramach 53. Dni Muzyki Organowej oraz Koncert Jazzowy. Od lutego 2021 przygotowuje Chór Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie do koncertów repertuarowych.

Inicjator powstania oraz dyrygent Wielickiej Orkiestry Kameralnej, z którą przygotowuje i realizuje między innymi coroczne Koncerty Muzyki Polskiej, odbywające się w dniu Narodowego Święta Niepodległości. Prowadzi również amatorski Chór im. św. Jana Pawła II w Strumianach.