Strefa I – 49 zł, 37 zł
Strefa II – 39 zł, 29 zł
Strefa III – 29 zł, 22 zł
Wiener Glasharmonika Duo:
Christa Schönfeldinger – harmonika szklana
Gerald Schönfeldinger – werofon
Joanna Moskowicz – sopran
Orkiestra Filharmonii Opolskiej
Adam Banaszak – dyrygent
W programie:
Krzysztof Penderecki – Trzy utwory w dawnym stylu: Aria i Menuett II
Stanisław Moniuszko – scena baletowa Kotylion z opery Hrabina
Stanisław Moniuszko – Prząśniczka
Fryderyk Chopin – Galop Marquis
Fryderyk Chopin – Walc a-moll B. 150
Wolfgang Amadeus Mozart – Adagio für Glasharmonika C-dur KV 617a
Wolfgang Amadeus Mozart – Fantasie d-moll KV 397
Henryk Wieniawski – Kujawiak
Wolfgang Amadeus Mozart – Aria Królowej Nocy Oh, zittre nicht, mein lieber Sohn! z opery Czarodziejski flet KV 620
Johann Adolph Hasse – Kantata L’Armonica na sopran, harmonikę szklaną i orkiestrę
Gaetano Donizetti – Aria szaleństwa Il dolce suono mi colpi di sua voce! z opery Łucja z Lammermooru
(Czas trwania utworów: 85’)
Prosimy o zapoznanie się z zasadami bezpieczeństwa obowiązującymi podczas koncertu, zgodnie z zalecaniami Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, dostępnymi w Regulaminie Bezpieczeństwa na stronie internetowej www.filharmonia.opole.pl/regulaminy.
O repertuarze:
W dawnych epokach historii muzyki rola wykonawcy uważana była za znacznie bardziej doniosłą niż profesja kompozytora. Twórcy muzyki pozostawali w cieniu, to wirtuozeria instrumentalistów i śpiewaków wzbudzała podziw i szacunek. Dziś sprawy mają się trochę inaczej, ale podczas karnawałowego koncertu z udziałem Wiener Glasharmonika Duo i sopranistki Joanny Moskowicz to właśnie postacie artystów zagrają pierwsze skrzypce. Christa i Gerald Schönfeldingerowie są partnerami w życiu i na scenie. Od blisko trzydziestu lat – niczym Oskar Matzerath z Blaszanego bębenka – rozśpiewują szkło. Na glasharmonice i verrofonie grają repertuar klasyczny (skomponowany oryginalnie na szklane instrumenty), utwory współczesne i aranżacje znanych dzieł. Chętnie sięgają po muzykę operową, a ukazanie jej w autorskich opracowaniach i zestawienie z tradycyjnie zaśpiewanymi ariami to ciekawy zabieg. Program wieczoru jest szalenie zróżnicowany i przywodzi na myśl muzyczny bukiet pełen kolorów, które właśnie dzięki kontrastom doskonale ze sobą współgrają. Znakomita propozycja na ten czas w roku!
A to ciekawostka!
Harmonika szklana (glasharmonika) to instrument z długą, sięgającą XVIII wieku historią. Składa się z podłużnej skrzyni wspartej na czterech nogach, wewnątrz której umocowanych jest współosiowo kilkadziesiąt wibrujących, kryształowych talerzy różniących się wielkością i strojonych chromatycznie. Są one wprawiane w ruch obrotowy za pomocą mechanizmu napędzanego pedałem nożnym, a dotknięcie wilgotnym opuszkiem palca wirującego klosza wydobywa z instrumentu dźwięk o niezwykłej barwie. Wirtuozem harmoniki szklanej był… polski kompozytor przełomu XVIII i XIX wieku, Franciszek Lessel!
Wiener Glasharmonika Duo
Dla austriackiego małżeństwa Christa i Gerald Schönfeldinger świat szklanych dźwięków otworzył się na początku lat 90-tych. Jednakże zanim do tego doszło, ukończyli oboje studia gry na skrzypcach i grali w orkiestrach.
Pewnego dnia rozwiązywanie krzyżówki w jednej z austriackich gazet przyczyniło się do zwrócenia ich uwagi na unikatowy instrument, czyli harmonikę szklaną. Czym prędzej postanowili odwiedzić wystawę instrumentów w wiedeńskim pałacu Hofburg, aby móc przyjrzeć się temu instrumentowi z bliska. Fascynacja tym instrumentem była coraz większa.
Następnie odwiedzili w Monachium pana o imieniu Sascha Reckert, który jest specjalistą od szklanych instrumentów. Tam z kolei odkryli przez niego wynaleziony i zbudowany ze szklanych, pustych rurek instrument, czyli verrofon. Te wydarzenia spowodowały, iż państwo Schönfeldinger postanowili dalej pogłębiać swoją wiedzę w dziedzinie muzyki płynącej ze szkła i już pod nazwą Wiener Glasharmonika Duo podzielili swoje kierunki działania: Christa wybrała harmonikę szklaną, a Gerald verrofon.
W ten sposób na nowo wskrzesili „szklaną” muzykę, która w 18 wieku była szalenie popularna, a potem przez prawie 200 lat odeszła w zapomnienie.
Obecnie małżeństwo Schönfeldinger należy do światowej czołówki interpretatorów gry na harmonice szklanej i verrofonie. Nie tylko nadanie nowego znaczenia sprawdzonym technikom gry i klasycznym utworom przyczyniło się do ich sukcesu, ale również odkrywanie nieznanych dotąd technik jak również wykonywanie utworów współczesnych na szklanych instrumentach.
Proces odkrywania trwa u Wiener Glasharmonika Duo nadal, ponieważ dźwięki wydobywające się ze szkła kryją mnóstwo tajemnic i dzięki temu może powstawać niezliczona ilość utworów. Dla Gerald`a Schönfeldinger, który chętnie komponuje, to dodatkowa motywacja. Skomponował on sporą ilość utworów na harmonikę szklaną i verrofon, oraz przyczynił się on do powstania licznych, nagrań CD i koncertów na żywo, gdzie zaznajamia się słuchaczy z poezyjną muzyką kameralną i utworami sprzyjającymi medytacji.
Jednakże muzyka płynąca ze szkła to nie nowe odkrycie, dlatego też państwo Schönfeldinger z powodzeniem uczestniczą w koncertach i nagraniach muzyki klasycznej.
Ich repertuar obejmuje standardowe dzieła na harmonikę szklaną (Mozart, Reichardt, Röllig, Schulz), dzieła orkiestrowe i operowe (Donizetti, Saint- Saens, R. Strauss), opracowania (m.in. Mozart, Grieg, Satie, Morricone) oraz utwory awangardowe (m.in. Arvo Pärt, Jörg Widmann).
Współpracują z wieloma znanymi artystami, takimi jak Senta Berger, Ruth Maria Kubitschek, Erika Pluhar, Chris Pichler, Christiane Hörbiger, Peter Uray, Peter Wagner oraz Christian Ludwig Attersee.
Wiener Glasharmoniker Duo nie boi się prawykonań współczesnych utworów. Dowodem na to jest np. prawykonanie przez Christ`ę Schönfeldinger utworu Armonica współczesnego kompozytora Jörg`a Widmann`a podczas Mozartwoche Salzburg 2007 w Austrii. Utwór ten został wykonany w towarzystwie orkiestry Wiener Philharmoniker i Christy Schönfeldinger pod batutą Pierre Boulez.
Państwo Schönfeldinger występowali wraz ze światowej sławy orkiestrami, zespołami i stacjami telewizyjnymi, takimi jak Wiener Philharmoniker, Wiener Symphoniker, Dresden Philharmonie, Deutsche Kammerphilharmonie, New Japan Philharmonic, SWR Saarbrücken, SWR Freiburg, Amati Quartett, oraz HugoWolf Quartett.
Brali udział w licznych, renomowanych festiwalach, np. Wiener Festwochen, Internationale Mozartwoche Salzburg, Menuhin Festival Gstaad, Beethovenfest Bonn, Festival Mozartiana Gdańsk, Carinthischer Sommer, Internationale Haydn Tage Eisenstadt, Dresdner Musikfestspiele, jak również Festiwale Mozartowskie w Würzburgu, Berlinie, Bayreuth i Paryżu.
Występowali w Musikverein Wien, Filharmonii Warszawskiej, oraz w Filharmoniach w Rzymie, Florencji, Helsinkach, Amsterdamie i w wielu innych.
Peter Wagner
Ankieta: Christa Schönfeldinger
Moje ulubione miejsce na ziemi to
cudowne miejsca nad morzem (np. Kreta).
Gdybym nie była muzykiem, pewnie byłabym
to nawet niemożliwe do wyobrażenia.
Za największy sukces artystyczny uważam
powstanie Vienna Glass Armonica.
Człowiek, którego podziwiam
wielu.
Co lubię czytać
książki!
Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
zawsze Mozart oraz Tor zu Seele Geralda Schönfeldingera.
Ankieta: Gerald Schönfeldinger
Moje ulubione miejsce na ziemi to
cała planeta.
Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym
dowódcą statku kosmicznego.
Za największy sukces artystyczny uważam
powstanie Vienna Glass Armonica.
Człowiek, którego podziwiam
nikogo w szczególności.
Co lubię czytać
serię Asterix
Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
Moja najlepsza trójka:
Cztery Pory roku Vivaldiego
Requiem Mozarta
Lustro w lustrze Arvo Pärta.
fot: Malgorzata Chrastek
Joanna Moskowicz – sopran
Absolwentka Akademii Muzycznej w Łodzi w klasie prof. Delfiny Ambroziak (dyplom z wyróżnieniem) oraz studiów podyplomowych Akademii Muzycznej we Wrocławiu w klasie prof. Ewy Czermak.
Ukończyła kursy mistrzowskie u prof. Barbary Schlick, prof. Ingrid Kremling i prof. Ewy Czermak w ramach festiwalu Wratislawia Cantans, u prof. Ryszarda Karczykowskiego, prof. Teresy Żylis-Gara oraz u prof. Heleny Łazarskiej w ramach International Summer Academy Mozarteum w Salzburgu.
W 2006 była stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W 2012 stypendystka Richard-Wagner Stipendienstiftung w Bayreuth.
Jest laureatką wielu konkursów, m.in. Konkursu Pieśni Polskiej w Warszawie (2007), konkursu La Boheme w Weronie (2009), a także VIII Konkursu Moniuszkowskiego – nagroda specjalna dla najlepszego sopranu koloraturowego oraz najlepszej polskiej śpiewaczki (2013). W 2016 roku uhonorowana Nagrodą im. J. Kiepury dla Najlepszej Śpiewaczki.
W kwietniu 2007 będąc na czwartym roku studiów, debiutowała na scenie Teatru Wielkiego w Łodzi rolą Rozyny w premierowym przedstawieniu Cyrulika Sewilskiego G. Rossiniego. Za to przedstawienie otrzymała Złotą Maskę w kategorii „Najlepszy debiut sezonu”.
Od 2008 do 2017 roku była solistką Opery Wrocławskiej, gdzie debiutowała w marcu 2008 partią Królowej Nocy w Czarodziejskim Flecie W. A. Mozarta. Na tej scenie występowała w wielu rolach: przede wszystkim jako Olimpia w Opowieściach Hoffmanna J. Offenbacha, Adina w Napoju miłosnym G. Donizettiego, Łucja w Łucji z Lammermooru G. Donizettiego, Sophie w Kawalerze Srebrnej Róży R. Straussa, Musetta w Cyganerii G. Pucciniego oraz Leila w Poławiaczach Pereł G. Bizeta.
Współpracowała z dyrygentami takimi jak: Tadeusz Kozłowski, Ewa Michnik, Andriy Yurkevych, Friedrich Heider, Jose Florencio, Ruben Silva, Łukasz Borowicz, Jari Hamalainen, Anne Randine Overby, Bassem Akiki, Matteo Pagliari, Samuel Hogarth, Uwe Sandner, Jakub Klecker, Francesco Bottigliero, Andrzej Straszyński i Jacek Kasprzyk. Brała udział w produkcjach reżyserów takich jak: Kerstin Maria Pohler, Susanne Andrade, Barrie Kosky, Mariusz Treliński, Michał Znaniecki, Irina Brook, Rocc, Georg Rootering, Urs Häberli, Waldemar Zawodziński, Michał Zadara i Anette Leistenschneider.
Występowała na festiwalach operowych: Sommerfestspiele w Xanten, Schlossfestspiele w Regensburgu, Saaremaa Opera Festival w Estonii, Bergen Nasjonale Opera w Norwegii .
Od sezonu 2017/2018 współpracuje z Pfalztheater Kaiserslautern wykonując role: Leila w Poławiaczach Pereł G. Bizeta, Łucja w Łucji z Lammermooru G. Donizettiego oraz Ann Truelove w Rake’s Progress Igora Strawinskiego.
Obecnie występuje w Teatrze Wielkim Operze Narodowej w Warszawie kreując partie Królowej Nocy w spektaklach Czarodziejskiego Fletu W. A. Mozarta w produkcji z Komische Oper w Berlinie w słynnej reżyserii Suzanne Andrade i Barrie Kosky, jako dziewczyna w premierze Carmina Burana Carla Orffa oraz jako Dirce w Medei L. Cherubiniego – koprodukcja z Festivalem w Salzburgu. Rolę Królowej Nocy w spektaklach Czarodziejskiego Fletu oraz Konstancji z Uprowadzenia z Seraju W. A. Mozarta, kreuje także w Warszawskiej Operze Kameralnej a Kundegunde z Kandyda L. Bernsteina oraz Rosę z Don Bucefalo A. Cagnoni w Operze Bałtyckiej w Gdańsku.
fot. Antoni Hoffmann
Adam Banaszak – dyrygent
Dyrygował takimi przedstawieniami jak m.in.: Czarodziejski flet, Wesele Figara i Cosi fan tutte W.A. Mozarta, Eugeniusz Oniegin P. Czajkowskiego, Faust Ch. Gounoda, Madame Butterfly i Tosca G. Pucciniego, Rycerskość wieśniacza P. Mascagniego, Pajace R. Leoncavalla, Halka St. Moniuszki, Traviata, Nabucco i Don Carlos G. Verdiego, Carmen G. Bizeta, Kopciuszek G. Rossiniego, Kandyd L. Bernsteina, Zemsta nietoperza J. Straussa, Księżniczka czardasza I. Kalmana, Orfeusz w piekle J. Offenbacha, My Fair Lady F. Loewe, Skrzypek na dachu J. Bocka, Giselle A. Adama, Dziadek do orzechów P. Czajkowskiego. Prowadził także szereg tytułów spoza kanonu repertuarowego, takich jak np.: The Burning Fiery Furnace i Curlew River B. Brittena, Głos ludzki F. Poulenca, Trouble in Tahiti L. Bernsteina, Najdzielniejszy z rycerzy K. Pendereckiego, Chopin G. Orefice.
Dokonał prawykonań oper Pawła Mykietyna (Czarodziejska góra) oraz Zygmunta Krauze (Yemaya-Królowa Mórz). Występował na festiwalach: Warszawska Jesień i Sacrum Profanum. Prowadził koncerty filharmonii w: Bydgoszczy, Częstochowie, Jeleniej Górze, Kaliszu, Koszalinie, Lublinie, Łodzi, Opolu, Płocku, Poznaniu, Rzeszowie, Szczecinie, Wałbrzychu, Zamościu.
Koncertował z Orkiestrą Sinfonia Iuventus, nagrywał z Orkiestrą Polskiego Radia i z Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej. Jego spektakle i koncerty transmitowało i retransmitowało radio i telewizja (TVP Kultura, TVP Polonia, Drugi Program Telewizji Polskiej, Drugi Program Polskiego Radia, Rundfunk Berlin Brandenburg i in.).
Uzyskał tytuł doktora sztuki w dyscyplinie dyrygentura.
Materiały własne artystów
Współpraca redakcyjna:
