Strefa I – 59 zł
Strefa II – 49 zł
Strefa III – 39 zł
Kammerchor der Humboldt-Universität (Berlin)
Rainer Ahrens – przygotowanie chóru
Chór Kameralny UAM w Poznaniu
Krzysztof Szydzisz – przygotowanie chóru
Chór Filharmonii Opolskiej
Tadeusz Eckert – przygotowanie chóru
Sylwester Smulczyński – tenor (Ewangelista)
Jarosław Bręk – bas (Jezus)
Aleksandra Lewandowska – sopran
Anna Radziejewska – mezzosopran
Jacek Szponarski – tenor
Patryk Rymanowski – bas
Orkiestra Filharmonii Opolskiej
Przemysław Neumann – dyrygent
W programie:
Jan Sebastian Bach – Pasja wg św. Mateusza BWV 244 (170’)
O repertuarze:
Po raz piąty już, czas poprzedzający Święta Wielkanocne jest w Filharmonii Opolskiej powiązany z koncertem Wielki Post – Wielka Muzyka. Nie będzie chyba nadużyciem stwierdzenie, że cztery poprzednie wydarzenia miały nasze zespoły artystyczne niejako przygotować do tegorocznego (w związku z pandemią przekładanego już dwukrotnie) wykonania największego dzieła o tematyce pasyjnej w całej historii muzyki – Pasji według św. Mateusza pióra Jana Sebastiana Bacha. Czym właściwie jest pasja? To oratorium, czyli forma wokalno-instrumentalna, w której zawiera się akcja dramatyczna.
W przeciwieństwie do opery, oratorium opowiada historię statycznie, bez kostiumów i ruchu scenicznego. Pasją zwykliśmy nazywać oratorium skupione wokół opisanych w ewangelii wydarzeń męki i śmierci Jezusa Chrystusa. „Pod względem tekstu Bachowska Pasja według św. Mateusza rozgrywa się na trzech poziomach: jeden tworzą ustępy biblijne, drugi kontemplacyjne wstawki Picandra, trzeci zaś chorały protestanckie, śpiewane zawsze w okresie wielkiego postu.” – wyjaśnia w swojej książce Dialog muzyczny wybitny interpretator muzyki dawnej, Nicolas Harnoncourt. Dzieło pisane i poprawiane przez wiele lat nie niesie emocji natężeniem dźwięku, ale wszystko co istotne jest tu zaszyfrowane w barokowej symbolice, harmonii i architekturze dźwięków właściwiej jedynie wielkiemu Bachowi.
A to ciekawostka!
W ciągu ostatnich trzystu lat zupełnie zmieniły się schematy naszych upodobań muzycznych. Obecnie chętnie słuchamy kompozycji, które już znamy. Za czasów Bacha – takie podejście było zupełnie niespotykane; grano i konsumowano jedynie muzykę nową, współczesną odbiorcom i pisaną na konkretne okazje. Pasję mateuszową Bacha wykonano na przykład trzy razy (co i tak było imponującym wynikiem), po czym trafiła do archiwum. Jej autor w najśmielszych marzeniach nie podejrzewałby, że na całym świecie tysiące wykonawców będzie sięgało po Pasję dokładnie 293 lata po premierze. Zwrot akcji i tradycję grania dzieł z minionych epok zawdzięczamy niemieckiemu romantykowi, Feliksowi Mendelssohnowi, a jej źródło stanowiło właśnie odkrycie przez autora Snu nocy letniej bachowskiego rękopisu z 1729 roku.
Podczas koncertu odbędzie się kwesta na rzecz Opolskiego Hospicjum Betania.
Sylwester Smulczyński – tenor
Swoją edukację muzyczną rozpoczął w Państwowej Szkole Muzycznej II stopnia w Kielcach. W 2006 roku ukończył studia na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej w Łodzi w klasie prof. Piotra Micińskiego, uzyskując dyplom z wyróżnieniem. Już w trakcie studiów miał okazję uczestniczyć w międzynarodowym projekcie Opera Island w Norwegii w Traviacie G. Verdiego w reżyserii Jonathana Millera. Jako student zadebiutował również w partii Hrabiego Almavivy w Cyruliku Sewilskim G. Rossiniego, odbywając tournée po Europie z zespołem Teatru Muzycznego w Lublinie. Warsztat wokalny doskonalił także na kursie interpretacji muzyki barokowej prowadzonym przez Paula Eswooda we Florencji oraz na kursach mistrzowskich u prof. Jerzego Artysza.
Uczestniczył w licznych festiwalach muzycznych, takich jak Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień, Sądecki Festiwal Muzyczny Jubilaei Cantus, Międzynarodowy Festiwal Muzyki Wokalnej Viva il canto, Międzynarodowy Festiwal Chopin w barwach jesieni. W latach 2006 – 2017 był solistą Warszawskiej Opery Kameralnej, gdzie zadebiutował partią Nemorina w operze Napój miłosny G. Donizettiego. Z zespołem tego teatru wielokrotnie miał okazję występować na scenach europejskich teatrów operowych, między innymi w Niemczech, Szwajcarii, Francji czy Hiszpanii. W swoim dorobku artystycznym ma nagrania dla Polskiego Radia, Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina oraz innych instytucji kulturalnych. Występował gościnnie na deskach Teatru Wielkiego w Łodzi, Opery Wrocławskiej, Opery Nova w Bydgoszczy, Opery na Zamku w Szczecinie, Opery Krakowskiej i Teatru Muzycznego w Lublinie. Od 2017 roku jest solistą Polskiej Opery Królewskiej.
Do jego najważniejszych kreacji scenicznych zaliczyć można wspomniane wcześniej debiuty w roli Almavivy w Rossiniowskim Cyruliku Sewilskim i Nemorina w Napoju miłosnym Donizettiego, jak również Toma Rakewella w Żywocie rospustnika I. Stravińskiego oraz szereg wiodących postaci w licznych operach W. A. Mozatra ( Belmonte w Uprowadzeniu z Seraju, Ferrando w Cosi fan tutte czy Ottavio w Don Giovannim).
Występował pod batutą cenionych dyrygentów, takich jak Benjamin Bayl, Tomasz Bugaj, Kai Bumann, Massimiliano Caldi, Igor Dohovic, Zbigniew Graca, Christopher Hogwood, Vladimir Kiradjiew, Paweł Kotla, Charles Olivieri-Munroe, Helmuth Rilling, Wojciech Rodek, Eraldo Salmieri, Ruben Silva, Marc Soustrot, Lucas Vis, Marco Vitale. Pracował również z wieloma wybitnymi reżyserami, wśród których znaleźli się Natalia Babińska, Tomasz Konina, Jonathan Miller, Walter Neiva, Maciej Prus, Jitka Stokalska, Marek Weiss.
W swoim repertuarze posiada liczne partie solowe w dziełach W. A. Mozarta, G. Rossiniego, G. Donizettiego, G. Verdiego, B. Brittena oraz I. Strawińskiego. Z powodzeniem wykonuje również muzykę oratoryjno–kantatową J. S. Bacha, J.F. Haendla, J. Haydna, W. A. Mozarta czy G. Rossiniego oraz szeroko pojętą lirykę wokalną. Szczególną radość sprawia mu wykonywanie partii Bachowskich Ewangelistów.
fot. Mikołaj Świderski
Jarosław Bręk – bas-baryton
W latach 1984-1996 śpiewał w Poznańskich Słowikach prof. Stefana Stuligrosza. Ukończył Wydział Wokalny Akademii Muzycznej w Warszawie, w klasie śpiewu prof. Jerzego Artysza. Wyróżniony przez swoją uczelnię medalem Magna Cum Laude za wybitne osiągnięcia artystyczne. Jest laureatem nagród na konkursach wokalnych w Barcelonie, Vercelli i Lizbonie. Dwukrotnie nominowany do Paszportu Polityki. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Brązowym Medalem Gloria Artis, odznaką Zasłużony dla Kultury Polskiej, Odznaką Honorową za zasługi dla Województwa Wielkopolskiego oraz Odznaką Honorową za zasługi dla Województwa Lubuskiego.
Od 2000 roku jest czołowym solistą Warszawskiej Opery Kameralnej. Współpracuje z wieloma teatrami operowymi oraz filharmoniami w Polsce i za granicą. Śpiewał na scenach i estradach Niemiec, Hiszpanii, Włoch, Holandii, Austrii, Rumunii, Wysp Kanaryjskich, Japonii, Libanu, Ukrainy, Rosji, Francji, Monaco, Szwajcarii, Belgii, Czech, Litwy, Łotwy, Anglii i Izraela. Oklaskiwano go na scenach Paryża, Londynu, Berlina, Amsterdamu, Brukseli, Rzymu, Barcelony, Walencji, Santiago de Compostela, Oviedo, Hamburga, Zurychu, Düsseldorfu, Hanoweru, Grazu, Jerozolimy, Brna, Sankt Petersburga, Lwowa, Wilna, Rygi, Bejrutu, Tokio, Yokohamy, Hiroshimy, czy Osaki. Współpracował ze 150 orkiestrami i 200 chórami z całego świata, wykonał ponad 20 partii operowych oraz ponad 140 dzieł oratoryjnych. Są wśród nich wielkie formy, jak VIII Symfonia oraz Des Knaben Wunderhorn G. Mahlera, Requiem G. Verdiego, IX Symfonia L. van Beethovena oraz Requiem A. Dvorzaka, czy Ein Deutsches Requiem J. Brahmsa, a także dzieła K. Pendereckiego – Pasja wg św. Łukasza, Polskie Requiem, Dies irae, Credo, Powiało na mnie morze snów.
Występował z wybitnymi dyrygentami: Giovanni Antonini, Benjamin Bayl, Tomasz Bugaj, Kai Bumann, Sylvain Cambreling, Agnieszka Duczmal, Edward Higginbottom, Jacek Kaspszyk, Jerzy Katlewicz, Igor Łacanycz, Jerzy Maksymiuk, Michel Plasson, Pascal Rophé, Antoni Ros-Marba, Tadeusz Strugała, Antoni Wit, Alberto Zedda. Współpracował ze znakomitymi orkiestrami, m.in. Berliner Philharmoniker, Symphoniker Hamburg, NDR Radiophilharmonie, BBC Concert Orchestra, Orquesta Sinfonica del Principado de Asturias, Real Filharmonia de Galicia, Neue Düsseldorfer Hofmusik. Brał udział w prawykonaniach utworów J. Bruzdowicz, W. Kilara, K. Knittla, A. Kurylewicza, P. Łukaszewskiego, M. Ptaszyńskiej, R. Twardowskiego. Występował podczas znaczących festiwali, m. in. Easter at King`s College Cambridge, Wratislavia Cantans, Warszawska Jesień, Wielkanocny Festiwal L. van Beethovena.
Występował w prestiżowych salach (Filharmonia Berlińska, Palau de la Musica de Valencia, Tokyo Bunka Kaikan, Kyoto Concert Hall, Muzeul National George Enescu w Bukareszcie, Tonhalle w Zurichu, Laeiszhalle w Hamburgu, Wielka Gildia w Rydze). Jarosław Bręk jest cenionym interpretatorem pieśni, które wykonywał m. in. w Gran Teatre del Liceu w Barcelonie, Studio Koncertowym im. W. Lutosławskiego w Warszawie, Zamku Królewskim w Warszawie, Sali Chełmońskiego w krakowskich Sukiennicach, Pavilion Mies van der Rohe w Barcelonie, a szczególnym wydarzeniem w jego karierze było kilkukrotne wykonanie Winterreise F. Schuberta w roku 2019.
Artysta dokonał wielu nagrań archiwalnych, a także nagrał około 30 płyt CD, wielokrotnie nagradzanych Fryderykami oraz nagrodą Złotego Orfeusza. Wydane przez NAXOS nagranie Stabat Mater K. Szymanowskiego w 2009 roku otrzymało nominację do nagrody Grammy.
Jarosław Bręk prowadzi klasę śpiewu w Akademii Muzycznej w Poznaniu, jego studenci i absolwenci są laureatami wielu konkursów wokalnych. Jest Dyrektorem Artystycznym Festiwali Muzycznych w Drezdenku i Krzyżu Wlkp.
Ankieta:
Moje ulubione miejsce na ziemi to
Warszawa.
Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym
Dziennikarzem.
Za największy sukces artystyczny uważam
Koncerty w Filharmonii Berlińskiej.
Człowiek, którego podziwiam
Często podziwiam starszych ludzi.
Co lubię czytać
Biografie.
Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
Stabat Mater Karola Szymanowskiego.
fot. Bart Vandewege
Aleksandra Lewandowska – sopran
Poznanianka. Urodzona w muzycznej rodzinie, swoją artystyczną drogę rozpoczęła od nauki w klasie skrzypiec i fortepianu. Dopiero później zwróciła się w stronę śpiewu. W 2007 roku ukończyła z wyróżnieniem poznańską Akademię Muzyczną w klasie Wojciecha Drabowicza. Studia wokalne kontynuowała podyplomowo w Hochschule für Musik Franz Liszt w Weimarze (Niemcy), w klasach Venceslavy Hruby-Freiberger oraz Siegfrieda Gohritza.
W 2008 została jedną z dwóch laureatek stypendium przyznawanego wśród śpiewaków z całego świata przez Fondazione Giorgio Cini (Wenecja), w ramach którego odbyła kurs muzyki dawnej prowadzony przez śpiewaczkę specjalizującą się w repertuarze barokowym – Barbarę Schlick.
Od 2015 roku nad jej rozwojem wokalnym czuwa prof. Neil Baker (Londyn).
Jeszcze w czasie studiów dokonywała prawykonań muzyki współczesnej polskich twórców (m.in. Księga pieśni Janusza Stalmierskiego pod dyrekcją Jacka Kraszewskiego, cykl 7 pieśni na sopran, harfę, klarnet i wiolonczelę – Niebieska Klepsydra tego samego kompozytora, Pieśń przed zaśnięciem Augustyna Blocha w ramach Poznańskiej Wiosny Muzycznej, Operetkę Macieja Małeckiego w ramach Roku Gombrowiczowskiego z Orkiestrą Polskiego Radia.
Jest śpiewaczką prestiżowego zespołu Collegium Vocale Gent, z którym dokonała nagrań takich dzieł, jak Motety, Msza h-moll J.S.Bacha, czy Responsoria C. Gesualdo.
Rozmiłowana w muzyce dawnej, ale także z entuzjazmem wykonująca repertuar współczesny (współpraca ze znakomitymy szwajcarskimi zespołami : Quatuor Sine Nomine oraz Quatuor Terpsycordes), śpiewa pod dyrekcją m.in. Philippa Herreweghe, Josa van Veldhoven (Nederlandse Bachvereniging), Stephana MacLeod (Gli Angeli Genève), Johna Duxbury (Cantatio), Ivana Fischera, Andrew Parrota, Giovanniego Antoniniego, Skipa Sempé, Daniela Reussa, Alexi Kossenko, Michaela Willensa, Petera Neumanna, Christopha Speringa, Jarosława Thiela, Marcina Nałęcz-Niesiołowskiego, Agnieszki Duczmal, Jana Tomasza Adamusa; pojawia się na takich festiwalach jak Musikfest Bremen, Bachwoche Stuttgart, Thüringer Bachwochen, Festival Oude Muziek Utrecht, Festival de Saintes, Kulturwald Festspiele Bayerischer Wald, Early Music Vancouver, Vratislavia Cantans, Festiwal Bachowski w Świdnicy.
Od roku 2013 mieszka w Genewie. Jest mamą dwóch córek.
Od września 2019 prowadzi również klasę śpiewu w Intermational School of Geneva.
Ankieta
Moje ulubione miejsce na ziemi to
Pomimo nieustających podróży, nadal ciche, dzikie Mazury, którym nic się nie równa.
Gdybym nie była muzykiem, pewnie byłabym
Moim planem od dziecka była „uczycielka”, chociaż wg. mojego męża byłabym po prostu dyrektorką…
Za największy sukces artystyczny uważam
To, że moje obie córki śpiewają i improwizują przy absolutnie każdej czynności życiowej.
Człowiek, którego podziwiam
Mój osobisty tata. Za niespotykaną w dzisiejszym świecie siłę woli.
Co lubię czytać
Oscara Wilde’a.
Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
Absolutnie Pasja Mateuszowa.
Anna Radziejewska – mezzosopran
Absolwentka w klasie śpiewu prof. Jerzego Artysza. Laureatka krajowych i międzynarodowych konkursów wokalnych. Występowała m. in. w Teatro alla Scala, Bayerische Staatsoper, Opera National de Paris, Grand Theatre de Geneve, Theater an der Wien, Opera i Filharmonia w Kolonii, WDR Concert Hall Kolonia, Grand Theatre Aix-en provence, Vlaamse Opera, Opera National du Rhin, Nationaltheater Mannheim,Tokio Bunka Kaikan, Shanghai Symphony Concert Hall, Wuhan Quintai Concert Hall, Beijing Concert Hall, TWON w Warszawie, Het Concertgebouww Amsterdamie, Konzerthaus w Wiedniu, Citè de la musique w Paryżu, na festiwalach – TIMF w Korei, Holland Festival, Maerz Festival Berlin, Wiener Festwochen, Salzburg Festspiele, Biennale Musica Wenecja, Schwetzingen Festival, Warszawska Jesień, współpracując z takimi dyrygentami jak: Harry Bicket, Attilio Cremonesi, Andreas Spering, Paolo Carignani, Emilio Pomarico, Michel Tabachnik, Jean Christoph Spinosi, Friedemann Layer, Maximiano Valdés, Sebastien Rouland, Johannes Debus, Tito Ceccherini, Beat Furrer, Antoni Wit, Jerzy Maksymiuk, Wojciech Michniewski, Jacek Kasprzyk, Marco Angius. Kreowała role ( m.in. Monteverdi – Penelope, Messaggera, Haendel – Agrippina, Ruggiero, Rinaldo, Giulio Cesare; Mozart – Dorabella, Giuditta, Cecilio; Rossini – Rosina, Isabella, Angelina, Tancredi, Arsace; Sciarrino – Donna, la Malaspina, Lady Macbeth, Izumi) w inscenizacjach takich twórców jak: Trisha Brown, Robert Carsen, Rebbeca Horn, Achim Freyer, Vincent Boussard, Ludger Engels, Andrea Schwalbach , Mariusz Treliński, Katharina Thoma, Ryszard Peryt, Maciej Prus, Jitka Stokalska, Marek Weiss, Reinhild Hoffmann, Miron Hackenbeck, Joachim Schloemer. Współpracowała z: Collegium Musicum Koeln, Concerto Vocale, Il Tempo, MACV, La Fenice, R.B.E.,Klangforum Wien, Algoritmo, Icarus, London Sinfonietta, Sinfonia Varsovia, AperOhr, S. M. Contemporary Ensemble, Aukso, Kaleidoskop. Czołowa wykonawczyni utworów Salvatore Sciarrino (Luci mie traditrici, Macbeth, Da gelo a gelo, Superflumina, La Nuova Euridice, L’altro giardio, Cantiere del poema, Immagina il deserto.
Odznaczona brązowym medalem Gloria Artis oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Jej nagranie pieśni K. Szymanowskiego – DUX 2008 wyróżnione – Selecionèe par ARTE i Orfèe D’Or 2009. Solowe nagrania pieśni (Paderewski 2007, Szymanowski 2008, Lutosławski 2013, Paderewski 2016) nominowane do nagrody Fryderyk, a nagranie Maddalena ai piedi di Cristo A. Caldary (Amor terreno) nagroda Fryderyk 2018 oraz Feniks 2018.
Prowadzi również działalność pedagogiczną. ( obecnie prof. UMFC dr hab.)
Ankieta
Moje ulubione miejsce na ziemi to
tam gdzie są ludzie których kocham.
Gdybym nie była muzykiem, pewnie byłabym
historykiem sztuki.
Za największy sukces artystyczny uważam
każdy występ po którym czuję radość.
Człowiek, którego podziwiam
mój mistrz – Jerzy Artysz i Salvatore Sciarrino – za geniusz i nieustająca ciekawość świata.
Co lubię czytać
kryminały i biografie.
Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
każdy nowy utwór to nowa miłość i jest dla mnie najważniejszy wtedy gdy się nim zajmuję.
fot. Maria Kuleszo
Jacek Szponarski – tenor
Absolwent Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie prof. Ewy Iżykowskiej-Lipińskiej.
Występuje jako solista m.in. w Operze Bałtyckiej, Polskiej Operze Królewskiej, Warszawskiej Operze Kameralnej, Teatrze Wielkim Operze Narodowej w Warszawie, Teatrze Muzycznym w Lublinie, Teatrze Muzycznym Roma, Filharmonii Narodowej w Warszawie, Filharmonii Opolskiej, Filharmonii Pomorskiej, Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego.
Na swoim artystycznym koncie posiada już wiele wykonań (w tym prawykonań) i nagrań polskich dzieł zapomnianych, choćby Missa brevis Florian Schoen i Offertorium Anonim (dyr. Przemysław Stanisławski, 2017), Mszy i Offertorium Józefa Elsnera (dyr. Michał Sławecki 2017) czy kantaty Na wdzięcznej Polaków ziemi tegoż kompozytora (dyr. Przemysław Neumann Filharmonia Opolska 2018).
Mimo krótkiego stażu jako artysta śpiewak zadebiutował w wielu partiach operowych. Hrabia Belfiore w operze W.A.Mozarta Rzekoma Ogrodniczka (dyr. Sylwia Janiak-Kobylińska, reż. Cezary Morawski 2016), Bastien w operze W.A.Mozarta Bastien i Bastienne (dyr. Piotr Staniszewski, reż. Dariusz Paradowski XVI Międzynarodowy Festiwal Kultury i Sztuki w Helu), Parpigniol w operze G.Pucciniego Cyganeria (dyr. Warcisław Kunc, reż Karen Stone Opera Bałtycka 2017), Włodzimierz Leński w operze P.Czajkowskiego Eugeniusz Oniegin (dyr. Rafał Janiak, reż. Ryszard Cieśla Teatr Wielki Opera Narodowa 2018), Belmonte w operze W.A.Mozarta Uprowadzenie z Seraju (dyr. Marcin Sompoliński, reż. Jurij Aleksandrow Warszawska Opera Kameralna 2018), Gran Sacerdote w operze W.A.Mozarta Idomeneo król Krety (dyr. Marcin Sompoliński, reż. Michał Znaniecki Warszawska Opera Kameralna 2018), Stefan w operze S.Moniuszki Straszny dwór (semistage w reż. Ryszarda Cieśli podczas Festiwalu Jangcy River w Wuhan w Chinach), Don Ottavio w operze Don Giovanni W.A.Mozarta (dyr. Marta Kluczyńska, reż. Jitka Stokalska) oraz Ferrando w Cosi fan tutte tegoż kompozytora (dyr. Dawid Runtz, reż. Jitka Stokalska Polska Opera Królewska 2019).
Współuczestniczył również w prawykonaniu europejskim opery-monodramu amerykańskiego kompozytora Michalea Schelle The End of Al Capone (rola tytułowa) oraz kantaty scenicznej Stabat Mater Ignacego Zalewskiego w roli Piłata w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego podczas Festiwalu Nowe Epifanie 2018. Projekt zakończony wydaniem płyty.
Ankieta:
Moje ulubione miejsce na ziemi to
Kaszuby za ich różnorodność.
Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym
kucharzem.
Za największy sukces artystyczny uważam
przetrwanie pandemii dalej wykonując swoją profesję.
Człowiek, którego podziwiam
Wołodymyr Zełenski.
Co lubię czytać
Japońską literaturę z początku XX w.
Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
Rzekoma ogrodniczka W.A.Mozarta, moje pierwsze dzieło operowe i pierwsza duża rola na scenie jeszcze w czasach studenckich.
fot. Joanna Miklaszewska-Sierakowska
Patryk Rymanowski – bas
Absolwent Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu, którą ukończył z wyróżnieniem, w klasie śpiewu solowego prof. dra hab. Wojciecha Maciejowskiego.
Artysta zadebiutował w 2007 roku w Teatrze Wielkim w Poznaniu, z którym współpracował do roku 2011. W tym samym roku związał się etatowo z Teatrem Wielkim w Łodzi. Współpracuje z Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie oraz Operą Krakowską. W Warszawskiej Operze Kameralnej brał udział w realizacji światowej prapremiery opery Leszka Możdżera Immanuel Kant, gdzie wykonywał rolę tytułową.
W jego bogatym repertuarze znajdziemy ponad 40 partii operowych, m.in. w Aidzie, Trubadurze, Ernanim i Rigoletcie Verdiego, Lukrecji Borgii, Marii Stuardzie i Annie Bolenie Donizettiego, Don Giovannim Mozarta, Cyganerii i Turandot Pucciniego, Cyruliku sewilskim Rossiniego, Eugeniuszu Onieginie Czajkowskiego, Hamlecie Thomasa oraz partie moniuszkowskie – w Strasznym dworze, Halce i Verbum nobile. Ta ostatnia opera (z udziałem artysty) inaugurowała sezon Polskiej Orkiestry Radiowej i była transmitowana na żywo ze Studia im. W. Lutosławskiego w II Programie Polskiego Radia 1 września 2014 roku. W 2011 roku wystąpił, u boku Edity Gruberowej, w koncertowym wykonaniu Roberta Devereux Donizettiego na scenie Opery Narodowej w Warszawie. Z wielkim powodzeniem wykonuje także dzieła z repertuaru oratoryjno-kantatowego, wśród których znajdują utwory od baroku po muzykę współczesną.
Droga artystyczna Patryka Rymanowskiego to także festiwale i konkursy. Jest m.in. laureatem Grand Prix, I nagrody oraz Nagrody Specjalnej na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Imricha Godina Juventus Canti w słowackich Vrablach (2006), III nagrody oraz dwóch nagród specjalnych na Międzynarodowym Konkursie im. Ady Sari w Nowym Sączu (2007) oraz laureatem II nagrody na Międzynarodowym Konkursie im. Miklasa Schneidera w Trnawie (2008).
Koncertował z większością polskich orkiestr filharmonicznych. Pośród artystów, z którymi współpracował, warto wymienić dyrygentów: Antoniego Wita, Tadeusza Kozłowskiego, Warcisława Kunca, Bassema Akiki, Willa Crutchfielda, Łukasza Borowicza i reżyserów: Waldemara Zawodzińskiego, Marią Sartovą, Laco Adamika, Krystynę Jandę, Krzysztofa Kolbergera, Adolfa Weltschka, Jarosława Kiliana.
Ankieta
Moje ulubione miejsce na ziemi to
Północna Skandynawia oraz rodzinne miasto, Słubice.
Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym
szefem kuchni.
Za największy sukces artystyczny uważam
wcielenie się w rolę tytułowego Kanta w światowej prapremierze opery Immanuel Kant Leszka Możdżera.
Co lubię czytać
twórczość Andrzeja Stasiuka, Olgi Tokarczuk, Szczepana Twardocha oraz literaturę historyczną.
Kompozycje, które są dla mnie szczególnie ważne
Anna Bolena G. Donizetti
Requiem G. Verdi
Immanuel Kant L. Możdżer
Chór Kameralny Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu pod dyrekcją prof. Krzysztofa Szydzisza i dr Joanny Piech-Sławeckiej śpiewa już 27 lat zarażając wokalną pasją studentów UAM, absolwentów oraz wszystkich, którzy cenią sztukę chóralną, chcą rozwijać swoje umiejętności i są wrażliwi na piękno.
Chór wykonuje utwory wszystkich epok; a cappella i wokalno-instrumentalne, nieustannie popularyzuje muzykę polską. Dwukrotnie zdobył Grand Prix na prestiżowym Ogólnopolskim Turnieju Chórów Legnica Cantat, jest też laureatem przeglądów, m.in. w Międzyzdrojach, Suwałkach, w Llangollen (Wielka Brytania), na Malcie, w Wiedniu, w Busan (Korea Południowa) i w Oslo.
Charakterystyczne brzmienie chór wypracował dzięki systematycznie i metodycznie prowadzonemu szkoleniu z emisji głosu pod okiem prof. Krzysztofa Szydzisza – chórmistrza, muzykologa, logopedy, menedżera kultury, jurora polskich i zagranicznych konkursów chóralnych. Stworzony przez tego dyrygenta zespół cechuje niezwykle spójne brzmienie, zaś w pracy nad starannie dobieranym repertuarem dominują profesjonalizm oraz stała troska o wysoki poziom artystyczny koncertów i szacunek dla słuchaczy. Dr Joanna Piech-Sławecka, chórmistrz, oboistka, logopeda, trener emisji głosu, a przede wszystkim – aktywna chórzystka od ponad dekady współprowadzi próby i koncerty zespołu, jest Prezesem Stowarzyszenia Przyjaciół Chóru Kameralnego UAM, adiunktem na Wydziale Pedagogiczno-Artystycznym UAM w Kaliszu, gdzie prowadzi klasę dyrygowania i chór.
Chór Kameralny UAM jest obecny w życiu Uczelni, w środowisku i kulturze której żadna ważna uroczystość nie odbywa się bez chóralnej oprawy muzycznej. Kameraliści śpiewali m.in. na wydarzeniach dla św. Jana Pawła II, Julii Hartwig czy Ala Gore’a.
Zespół co dwa lata organizuje dla UAM Międzynarodowy Festiwal „Universitas Cantat” dla chórów i orkiestr uczelnianych, w ramach którego od 1998 r. w wielkopolskich salach koncertowych wybrzmiało ponad sto chórów z całego świata, prawykonano dzieła wokalno-instrumentalne Krzesimira Dębskiego, Pawła Łukaszewskiego, Romualda Twardowskiego, Miłosza Bembinowa, Jacka Sykulskiego, Marka Jasińskiego, Zbigniewa Kozuba.
Zespół systematycznie występuje w ramach Koncertów Noworocznego i Majowego JM Rektora UAM, prezentując w Auli Uniwersyteckiej muzykę latynoamerykańską, żydowską, cygańską, tango argentyńskie czy piosenki do słów Juliana Tuwima. Do grona artystów, z którymi chór połączył swoje siły na scenie, a nierzadko także podczas sesji nagraniowych, należą m.in.: wybitni śpiewacy: Andrea Bocelli, Jarosław Bręk, Iwona Hossa, Artur Ruciński, Elżbieta Towarnicka, Małgorzata Walewska, Agata Zubel; wokaliści: Ewa Bem, Sebastian Karpiel-Bułecka, Stanisław Soyka, Magda Umer; aktorzy: Janusz Andrzejewski, Zbigniew Grochal, Andrzej Lajborek, Andrzej Poniedzielski, Jürgen Müller wraz z teatrem La Fura Dels Baus; instrumentaliści: Jan Adamczewski, Bogdan Hołownia, Jarosław Kostka, Waldemar Malicki, Mario Stefano Pietrodarchi; kompozytorzy: Martín Palmeri, Paco Peňa i wspomniani wcześniej polscy twórcy; orkiestry i zespoły: Filharmonia Poznańska, Filharmonia Toruńska, Orkiestra Kameralna Polskiego Radia Amadeus, Sinfonia Varsovia, The Hilliard Ensemble; dyrygenci: Łukasz Borowicz, Agnieszka Duczmal, Marek Pijarowski, Jerzy Salwarowski, Marcin Sompoliński, Stefan Stuligrosz, a ponadto wielu zagranicznych dyrygentów, przyjaciół zespołu, jak Susan Moninger (USA) czy Fernando Gil Estrada (Ekwador).
Chór koncertował w Czechach, Francji, Grecji, Bułgarii, Hiszpanii, Irlandii, na Litwie, na Malcie, w Niemczech, w Serbii, na Słowacji, w Szwecji, Watykanie, Wielkiej Brytanii i we Włoszech, ale również w Stanach Zjednoczonych, Meksyku, Argentynie, Peru, Boliwii, Ekwadorze, Kolumbii, Gruzji, Australii oraz Korei Południowej, Chile, ostatnio w Turcji. Wśród płyt, których w dorobku zespołu jest kilka, są wydawnictwa m.in.: Tobie i sobie śpiewam (2003), Piosenka jest dobra na wszystko. Piosenki Starszych Panów (2005), Florilegium (2007), The Spirit of Tango. Misa a Buenos Aires (2014), Tworzeni dźwiękiem (2017).
Kammerchor der Humboldt-Universität zu Berlin
Chór Kameralny Uniwersytetu Humboldta w Berlinie został założony w 1982 roku i bardzo szybko stał się miejscem, w którym studentki i studenci pochodzący z różnych części świata odnaleźli swoją muzyczną ojczyznę, jedocześnie wnosząc swoje wyjątkowe doświadczenie, a także wzbogacając repertuar zespołu. Dzięki temu Chór nawiązał współpracę z wieloma innymi zespołami, w gronie których znalazł się Chór Kameralny Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, co zaowocowało udziałem w Międzynarodowym Festiwalu Universitas Cantat w 2011 roku w Poznaniu.
Chór Kameralny Uniwersytetu Humboldta w Berlinie zawsze chętnie współpracuje z innymi grupami uniwersyteckimi wykonując dzieła wokalno-instrumentalne m.in. Pasje Jana Sebastiana Bacha, Msze Marca-Antoine Charpentiera i Antonio Vivaldiego, a także utwory współczesne, które często były pisane specjalnie na zamówienie zespołu. Chór wziął także udział w nagraniach dwóch produkcji Klangfarben oraz Magnum misterium. Inne nagrania, w tym m.in. Sept Chansons Francisa Poulenca, będą wkrótce dostępne online.
Chór występował w Izraelu, Włoszech, Polsce, Portugali, Czechach, USA oraz Słowacji.
W ciągu wielu lat swojej działalności chór brał udział w wielu krajowych jak i międzynarodowych konkursach zdobywając pierwsze nagrody oraz złote medale.
Kierownikiem chóru, dyrygentem, reżyserem dźwięku jak również producentem jest Rainer Ahrens.
Współpraca redakcyjna:
