Bilety:
Strefa I – 39 zł, 29 zł
Strefa II – 29 zł, 22 zł
Strefa III – 19 zł, 15 zł
Orkiestra Filharmonii Opolskiej
Aleksander Kobus – trąbka
Paweł Przytocki – dyrygent
W programie:
Maurice Ravel – Suite Ma mère l’Oye (Moja matka gęś) (17’)
Alexander Arutiunian – Koncert As-dur na trąbkę i orkiestrę (15’)
Piotr Czajkowski – VI Symfonia h-moll Patetyczna op. 74 (47’)
Prosimy o zapoznanie się z zasadami bezpieczeństwa obowiązującymi podczas koncertu, zgodnie z zalecaniami Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, dostępnymi w Regulaminie Bezpieczeństwa na stronie internetowej: https://wcag.filharmonia.opole.pl/2020/08/18/regulamin-bezpieczenstwa/
O repertuarze:
Pięcioczęściowa suita orkiestrowa Ravela stanowi muzyczną ilustrację znanych baśni Charles’a Perraulta. Ilustracyjny, impresjonistyczny, łagodny klimat utworu mocno kontrastuje z pozostałymi kompozycjami tego koncertu. Koncert trąbkowy As-dur to najsłynniejsze dzieło zmarłego w 2012 roku ormiańskiego kompozytora, Alexandra Arutiuniana. Składa się z czterech, płynnie po sobie następujących części. Trochę w nim klimatu westernu, więcej symfonicznego jazzu, do tego odrobina psychodelizmu w stylu Szostakowicza. A po przerwie? „Powolny finał – zdumiewający prostotą wyraz rozpaczy – to genialne posunięcie, które rozwiązuje wszelkie problemy natury artystycznej, stojące na drodze większości symfoników po Beethovenie”. Tak o ostatniej części (Adagio lamentoso) VI Symfonii Czajkowskiego pisał Donald Tovey, angielski kompozytor i publicysta muzyczny. Współcześni Piotrowi Iliczowi twórcy rosyjscy z Potężnej Gromadki zarzucali mu kosmopolityzm, a dzisiejsi artyści bywają niechętni wobec jego nie dość subtelnej, ekstrawertycznej ekspresji. Finałem Patetycznej (a tym samym swojej twórczości w ogóle) Czajkowski jednak nie tylko zamknął usta krytykom, ale pokazał nowy sposób postrzegania symfonii kolejnym pokoleniom kompozytorów.
A to ciekawostka!
Cykl pięciu miniaturowych baśni muzycznych Ma Mère l’Oye (czyli Moja matka gęś) Ravel pierwotnie skomponował w układzie na fortepian na cztery ręce. Ta wersja utworu ma powiązanie z Polską: autor słynnego Bolera zadedykował go Mimi i Jeanowi – wnukom polskiego rzeźbiarza, Cypriana Godebskiego. Godebski jest autorem między innymi pomnika Adama Mickiewicza, usytuowanego na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie.
fot. Wojciech Nekanda-Trepka
Aleksander Kobus – trąbka
Aleksander Kobus urodził się w 1991 roku. Edukację muzyczną rozpoczął w wieku 10 lat w Państwowej Szkole Muzycznej I st. im. Oskara Kolberga w Warszawie w klasie trąbki Stanisława Przybyszewskiego. Następnie kontynuował naukę w Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu pod kierunkiem prof. Igora Cecocho, gdzie w 2019 roku uzyskał stopień doktora.
Zdobył ponad 30 nagród i wyróżnień na ogólnopolskich i międzynarodowych konkursach. Choć lista osiągnięć artysty jest długa, jego największymi sukcesami jest Nagroda Specjalna na 67 Międzynarodowym Konkursie ARD w Monachium oraz II miejsce w Korei Południowej na 14 International Jeju Brass Competition. Do jego najnowszych sukcesów należy zdobycie Grand Prix na Daniel Patrylak Memorial Trumpet Competition w Stanach Zjednoczonych (2021). Zdobył również I miejsce w X Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Michała Spisaka w Dąbrowie Górniczej, II nagrodę na International Music Competition Grand Prize Virtuoso w Londynie, I miejsce w XIV International Chieri Competition we Włoszech czy I miejsce na The North International Music Competition w Sztokholmie.
Kariera trębacza wiąże się również z intensywną działalnością koncertową, w kraju i zagranicą. Jako solista występował między innymi z Orkiestrą Narodowego Forum Muzyki we Wrocławiu, Narodową Orkiestrą Polskiego Radia NOSPR, Münchener Kammerorchester czy Polską Orkiestrą Sinfonia Iuventus w Warszawie, z którą dokonał nagrania płyty wraz z maestro Krzysztofem Pendereckim. Album z nagraniem Koncertu na trąbkę i orkiestrę autorstwa Pendereckiego został nominowany do jednej z najważniejszych nagród polskiej sceny muzycznej – „Fryderyki 2018”.
Nagradzany był wieloma prestiżowymi stypendiami, w tym: „Młoda Polska”, Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Prezydenta Miasta Wrocławia oraz Yamaha Music Foundation for Europe. Został także nagrodzony przez Lower Silesia Capital Club za wybitny sukces artystyczny. Obecnie zajmuje stanowisko pierwszego trębacza – solisty NFM Filharmonii Wrocławskiej, jest wykładowcą na swojej macierzystej uczelni oraz współpracuje z wrocławskim Teatrem Capitol.
Ankieta:
Moje ulubione miejsce na ziemi to
Wrocław – moje miejsce zamieszkania, życia oraz pracy.
Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym
Muzyka od zawsze jest moją największą pasją. Już jako dziecko śpiewałem solowe partie operowe w Teatrze Wielkim w Warszawie. Jednak jeżeli nie zostałbym muzykiem myślę, że byłbym lekarzem lub naukowcem bo chciałbym pomagać ludziom.
Za największy sukces artystyczny uważam
We wrześniu tego roku zdobyłem I miejsce na międzynarodowym konkursie International Trumpet Guild – ITG. Jest to największy i najbardziej prestiżowy konkurs dla trębaczy w Stanach Zjednoczonych. Do moich największych osiągnięć zaliczyłbym też nagrodę specjalną na konkursie ARD w Monachium oraz nagranie płyty z Krzysztofem Pendereckim.
Człowiek, którego podziwiam
Zawsze szczególnie podziwiałem trębacza Wyntona Marsalisa. Jeden z największych autorytetów zarówno w dziedzinie muzyki klasycznej, jak i jazzu.
Co lubię czytać
Literaturę fantastyczno-naukową i popularno-naukową.
Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
Taka nad którą aktualnie pracuję. 29 października będzie to na pewno koncert Arutuniana na trąbkę.
fot. Ireneusz Skąpski
Paweł Przytocki – dyrygent
Paweł Przytocki urodził się w Krośnie. Ukończył studia w Akademii Muzycznej w Krakowie w 1985 r. w klasie Dyrygentury prof. Jerzego Katlewicza. Swoje umiejętności doskonalił na kursach dyrygenckich u Petera Eötvösa. W latach 1986-1987 był również stypendystą Bachakademie Stuttgart, uczestnicząc w kursach mistrzowskich prof. Helmutha Rillinga.
Od 1988 r. do 1991 r. był dyrygentem, a także dyrektorem artystycznym Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku. W roku 1990 debiutował w Filharmonii Narodowej w Warszawie. W latach 1995 do 1997 był dyrektorem artystycznym Filharmonii im. Artura Rubinsteina w Łodzi. Od roku 2005 do 2009 Przytocki był dyrygentem Teatru Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie. W sezonie 2005/2006 przygotował premierę Spartakus Chaczaturiana oraz prowadził spektakle Oniegin Czajkowskiego, Traviatę Verdiego, a także La Boheme Pucciniego. W sezonie 2006/2007 dyrygował premierą baletu Oniegin w choreografii Johna Cranko. W latach 2008-2012 Paweł Przytocki był Dyrektorem Naczelnym i Artystycznym Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie.
Przytocki współpracuje z większością orkiestr filharmonicznych w Polsce, a także z orkiestrami symfonicznymi i kameralnymi za granicą: m.in. z Budapest Concert Orchestra, Orchestra Sinfonika de Xalapa, Real Filharmonia de Galicia, Capella Istropolitana w Bratysławie, Neue Philharmonie Westfalen, Philharmonisches Staatsorchester Halle, Bilkent Symphony Orchestra w Ankarze, Filharmonia im. Janacka w Ostrawie, Filharmonia Słowacka w Bratysławie, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Ukrainy w Kijowie, Filharmonia Narodowa w Santiago, Filharmonia Narodowa w Zagrzebiu, New Haifa Symphony Orchestra, Buffalo Philharmonic Orchestra, Orquesta Filarmonica de Bogota, Jerusalem Symphony Orchestra, Staatsorchester Rheinische Philharmonie Koblenz, Jenaer Philharmonie. Przytocki występował z polskimi orkiestrami wielokrotnie w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Belgii, Holandii, Francji i Hiszpanii. Uczestniczy regularnie w międzynarodowych festiwalach muzycznych: Athens Festival/1987, Musikfest Stuttgart/1988, Flanders Festival /1989, La Chaise-Dieu Festival/ 1996, Kissinger Sommer/1998, Bratislava Musik Festival/1999, Augsburger Mozartsommer /2000, Prague Spring/2001,Wratislavia Cantans/2005.
Artysta występował również w wielu prestiżowych ośrodkach muzycznych Europy ,takich jak: Wiedeń (Musikverein), Berlin ( Konzerthaus), Bruksela (Palais des Beaux-Arts), Santiago (Teatro Municipal) Paryż (Théâtre du Châtelet), Hamburg (Musikhalle), oraz Bonn (Beethovenhalle).
Dokonał on również nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i Telewizji oraz nagrań płytowych dla wytwórni DUX, Aurophon i Point Classics. Jego nagranie I Symfonii Rachmaninowa zostało wyróżnione przez amerykański magazyn muzyczny La folia (obok takich kreacji, jak V Symfonia Beethovena pod batutą Carlosa Kleibera oraz Appasionata 1960 Światosława Richtera) jako przykład rzadko spotykanej intensywności i zaangażowania w muzyce.
Od roku 2008 Paweł Przytocki jest związany z Katedrą Dyrygentury Akademii Muzycznej w Krakowie, gdzie prowadzi swoją klasę Dyrygentury.
We wrześniu 2017 objął funkcję dyrektora artystycznego Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina w Łodzi.
Ankieta:
Moje ulubione miejsce na ziemi to
las.
Gdybym nie był muzykiem, pewnie byłbym
podróżnikiem.
Za największy sukces artystyczny uważam
Beethoven, Symfonia nr 9 w Musikverein w Wiedniu 26 września 2010 roku.
Człowiek, którego podziwiam to
Artur Rubinstein
Co lubię czytać
ostatnio Uwodziciel Danuty Gwizdalanki.
Kompozycja, która jest dla mnie szczególnie ważna
Bruckner, Symfonia nr 8.
Materiały własne artystów